Week 3 t/m 6-7: Sámara, Sámara, Sámara en meer.
Blijf op de hoogte en volg Laurie
26 April 2016 | Costa Rica, Manuel Antonio
Sorry guys! De afgelopen 4 weken heb ik 'geen tijd gehad' (lees: is het er niet van gekomen) m'n blog bij te houden. De 4 weken in Sámara zijn voorbij gevlogen! In de lessen heb ik enorm gelachen om en met m'n klasgenoten en verder vooral veel van het strand gezien ;)
Inmiddels ben ik alweer een paar dagen onderweg met Janina, één van m'n oud-klasgenootjes van Intercultura. Zij neemt in totaal 6 weken Spaanse les, maar heeft besloten even een weekje pauze te nemen om met mij rond te reizen. Volgende week zondag gaat ze terug naar Sámara, en ik vlieg dinsdag door naar Cuba.
Vanuit Sámara hebben we de shuttle gepakt naar Santa Teresa, waar we slechts één nachtje zijn gebleven. Het hostel was top (Pura Vida Mini Hostel), maar het plaatsje zelf sprak ons niet aan. Het is leuk voor de ervaren surfer, maar verder is er niet veel te doen. Het is één lange, superstoffige weg. De volgende dag zijn we dus meteen naar Montezuma vertrokken; een enorm schattig (mini)dorpje. Ook ons hostel daar was dik in orde (Downtown Montezuma). Zowel in Santa Teresa als in Montezuma kwamen we oud schoolgenoten uit Sámara tegen; Costa Rica is erg klein :)
Gisteren hebben we vanuit Montezuma de taxiboot gepakt naar Jaco (onderweg dolfijnen gespot :D ) en vanuit daar zijn we direct door gegaan naar Manuel Antonio. Het plan was om vandaag Manuel Antonio National Park te bezoeken, maar we zijn onderweg gestopt om te schuilen voor de regen. In de 4 weken dat ik in Sámara was heeft het één keer een heel klein beetje geregend. Nu is het regenseizoen langzaamaan aan het opstarten... In Sámara regent het nooit echt veel, maar in dit gebied blijkbaar wel ;) Vandaar dat ik nu - terwijl we schuilen - tijd heb om een blogje te typen!
Ok, over Sámara... Ik was een paar dagen in Sámara toen Franziska me liet weten dat ze me zou komen opzoeken. Ze is een weekje gebleven :) In die week heb ik dus niet veel gesocialized met klasgenoten. Op donderdag 31 maart werd op school aangekondigd dat er een 'arribada' van schildpadden zou plaatsvinden op Ostional Beach. Ik vroeg of Franziska ook mee mocht (aangezien zij geen studente van Intercultura was), dat was prima en we besloten te gaan. In de avond werden we naar het strand gebracht waar we meerdere schildpadden hun eieren hebben zien leggen; supergaaf! Van één schildpad hebben we het hele proces gevolgd van graven, eieren leggen en het nest weer bedekken zodat het nergens meer aan te herkennen is. Het was superbijzonder om te mogen meemaken. Natuurlijk werd er alleen met rood licht geschenen, zodat de schildpadden geen last van ons hadden. En alleen bepaalde gecertificeerde tours worden toegelaten op het strand; er wordt goed op toegezien dat de eieren niet gestolen worden (door bijv. locals die geloven dat het eten van de eieren werkt als een aphrodisiac).
Het weekend daarna hebben we Monteverde bezocht, waar we lekker een nachtje in de 'kou' konden slapen. In mijn hostel in Sámara was het altijd bizar heet, dus het nachtje in de bergen heb ik geslapen als een baby :D (Sloth Backpackers B&B is zeker een aanrader!) Op zondag zijn we gaan ziplinen, echt supertof. Daarna hebben we via de hanging bridges het regenwoud van Monteverde nog wat verder verkend en zijn we o.a. een pizote tegengekomen (foto's: zie Facebook).
Nadat Franziska de woensdag daarop vertrok, ben ik wat meer met m'n studiegenootjes gaan optrekken. Ongeveer 80% van de studenten aan Intercultura is Zwitsers. Geen idee wat er het afgelopen jaar gebeurd is, want vorig jaar was dit nog niet zo. Niks mis mee, maar ik heb meer Zwitserduits gehoord dan Spaans de afgelopen weken.
In het lange weekend van 9-10-11 april (want: 11 april is Juan Santamaria-dag en waren we dus vrij van school) besloten we een dagtripje naar Río Celeste te plannen. We huurden twee Daihatsu Terios' 4x4 voor die dag en reden met 7 man (Nik, Manuel, Lucas, Nadia, Saskia (allen SUI), Lauren (USA) en ik) in zo'n 3 uur naar het Tenorio Volcano National Park. Na een korte (maar redelijk intense) hike mochten we dan het prachtige helder blauwe water bewonderen. Het is een gebied waarover (nog) niet veel gesproken wordt, maar zeker het mooiste dat ik tot nu toe heb gezien in Costa Rica! Over de terugweg hebben we ietsje langer gedaan, omdat er een ongeluk had plaatsgevonden met een bus op een eenbaansbruggetje en er niet echt een alternatieve route was. We verlieten het National Park rond 16.00 uur en waren uiteindelijk rond 22.00 weer in Sámara (ok, ook incl. koffiestop en een stop voor avondeten).
Na dit weekend heb ik nog een paar weekjes van Sámara mogen genieten. Met pijn in mijn hart heb ik afgelopen vrijdagnacht/zaterdagochtend afscheid genomen van dat plaatsje. Ik ben blij dat ik er dit jaar weer teruggekomen ben. Hoewel dit waarschijnlijk de laatste keer was dat ik het bezocht; ik zal Sámara nooit vergeten. Voor wie van plan is naar Costa Rica (en Sámara) te gaan; Casa Maxou heeft het beste ijs!
Update van vandaag (want nee, ik heb niet dit hele verhaal aan de kant van de weg getypt ;) ): Toen het eenmaal wat opgeklaard was en na al een kilometer of 6 te hebben 'gehiked' door het heuvelachtige dorpje, hebben we besloten naar Playa Biesanz te gaan. Dit is een klein strandje buiten het National Park. Dit was nog eens 3 kilometer verderop, waarvan 1 kilometer over een glibberig pad (niet aan te raden op flipflops), dus op de terugweg hebben we voor 2000 Colones (zo'n $ 4,-) een taxi terug gepakt, lekker geluncht bij El Angel en de rest van de dag heerlijk gechilld in ons koele hostel. En blogs geschreven, want dat moet ook gebeuren ;)
Morgen gaan we door naar Uvita waar we hopen een plaatsje in Flutterby Hostel te kunnen bemachtigen!
A cachete!
Hasta luego!
Inmiddels ben ik alweer een paar dagen onderweg met Janina, één van m'n oud-klasgenootjes van Intercultura. Zij neemt in totaal 6 weken Spaanse les, maar heeft besloten even een weekje pauze te nemen om met mij rond te reizen. Volgende week zondag gaat ze terug naar Sámara, en ik vlieg dinsdag door naar Cuba.
Vanuit Sámara hebben we de shuttle gepakt naar Santa Teresa, waar we slechts één nachtje zijn gebleven. Het hostel was top (Pura Vida Mini Hostel), maar het plaatsje zelf sprak ons niet aan. Het is leuk voor de ervaren surfer, maar verder is er niet veel te doen. Het is één lange, superstoffige weg. De volgende dag zijn we dus meteen naar Montezuma vertrokken; een enorm schattig (mini)dorpje. Ook ons hostel daar was dik in orde (Downtown Montezuma). Zowel in Santa Teresa als in Montezuma kwamen we oud schoolgenoten uit Sámara tegen; Costa Rica is erg klein :)
Gisteren hebben we vanuit Montezuma de taxiboot gepakt naar Jaco (onderweg dolfijnen gespot :D ) en vanuit daar zijn we direct door gegaan naar Manuel Antonio. Het plan was om vandaag Manuel Antonio National Park te bezoeken, maar we zijn onderweg gestopt om te schuilen voor de regen. In de 4 weken dat ik in Sámara was heeft het één keer een heel klein beetje geregend. Nu is het regenseizoen langzaamaan aan het opstarten... In Sámara regent het nooit echt veel, maar in dit gebied blijkbaar wel ;) Vandaar dat ik nu - terwijl we schuilen - tijd heb om een blogje te typen!
Ok, over Sámara... Ik was een paar dagen in Sámara toen Franziska me liet weten dat ze me zou komen opzoeken. Ze is een weekje gebleven :) In die week heb ik dus niet veel gesocialized met klasgenoten. Op donderdag 31 maart werd op school aangekondigd dat er een 'arribada' van schildpadden zou plaatsvinden op Ostional Beach. Ik vroeg of Franziska ook mee mocht (aangezien zij geen studente van Intercultura was), dat was prima en we besloten te gaan. In de avond werden we naar het strand gebracht waar we meerdere schildpadden hun eieren hebben zien leggen; supergaaf! Van één schildpad hebben we het hele proces gevolgd van graven, eieren leggen en het nest weer bedekken zodat het nergens meer aan te herkennen is. Het was superbijzonder om te mogen meemaken. Natuurlijk werd er alleen met rood licht geschenen, zodat de schildpadden geen last van ons hadden. En alleen bepaalde gecertificeerde tours worden toegelaten op het strand; er wordt goed op toegezien dat de eieren niet gestolen worden (door bijv. locals die geloven dat het eten van de eieren werkt als een aphrodisiac).
Het weekend daarna hebben we Monteverde bezocht, waar we lekker een nachtje in de 'kou' konden slapen. In mijn hostel in Sámara was het altijd bizar heet, dus het nachtje in de bergen heb ik geslapen als een baby :D (Sloth Backpackers B&B is zeker een aanrader!) Op zondag zijn we gaan ziplinen, echt supertof. Daarna hebben we via de hanging bridges het regenwoud van Monteverde nog wat verder verkend en zijn we o.a. een pizote tegengekomen (foto's: zie Facebook).
Nadat Franziska de woensdag daarop vertrok, ben ik wat meer met m'n studiegenootjes gaan optrekken. Ongeveer 80% van de studenten aan Intercultura is Zwitsers. Geen idee wat er het afgelopen jaar gebeurd is, want vorig jaar was dit nog niet zo. Niks mis mee, maar ik heb meer Zwitserduits gehoord dan Spaans de afgelopen weken.
In het lange weekend van 9-10-11 april (want: 11 april is Juan Santamaria-dag en waren we dus vrij van school) besloten we een dagtripje naar Río Celeste te plannen. We huurden twee Daihatsu Terios' 4x4 voor die dag en reden met 7 man (Nik, Manuel, Lucas, Nadia, Saskia (allen SUI), Lauren (USA) en ik) in zo'n 3 uur naar het Tenorio Volcano National Park. Na een korte (maar redelijk intense) hike mochten we dan het prachtige helder blauwe water bewonderen. Het is een gebied waarover (nog) niet veel gesproken wordt, maar zeker het mooiste dat ik tot nu toe heb gezien in Costa Rica! Over de terugweg hebben we ietsje langer gedaan, omdat er een ongeluk had plaatsgevonden met een bus op een eenbaansbruggetje en er niet echt een alternatieve route was. We verlieten het National Park rond 16.00 uur en waren uiteindelijk rond 22.00 weer in Sámara (ok, ook incl. koffiestop en een stop voor avondeten).
Na dit weekend heb ik nog een paar weekjes van Sámara mogen genieten. Met pijn in mijn hart heb ik afgelopen vrijdagnacht/zaterdagochtend afscheid genomen van dat plaatsje. Ik ben blij dat ik er dit jaar weer teruggekomen ben. Hoewel dit waarschijnlijk de laatste keer was dat ik het bezocht; ik zal Sámara nooit vergeten. Voor wie van plan is naar Costa Rica (en Sámara) te gaan; Casa Maxou heeft het beste ijs!
Update van vandaag (want nee, ik heb niet dit hele verhaal aan de kant van de weg getypt ;) ): Toen het eenmaal wat opgeklaard was en na al een kilometer of 6 te hebben 'gehiked' door het heuvelachtige dorpje, hebben we besloten naar Playa Biesanz te gaan. Dit is een klein strandje buiten het National Park. Dit was nog eens 3 kilometer verderop, waarvan 1 kilometer over een glibberig pad (niet aan te raden op flipflops), dus op de terugweg hebben we voor 2000 Colones (zo'n $ 4,-) een taxi terug gepakt, lekker geluncht bij El Angel en de rest van de dag heerlijk gechilld in ons koele hostel. En blogs geschreven, want dat moet ook gebeuren ;)
Morgen gaan we door naar Uvita waar we hopen een plaatsje in Flutterby Hostel te kunnen bemachtigen!
A cachete!
Hasta luego!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
